გიორგი ყაუხჩიშვილი 1923 წელს ბერლინში დაიბადა. მისი მამა პროფესიით ინჟინერი გახლდათ, განათლება სანქტ–პეტერბურგში ჰქონდა მიღებული. 1918 წელს იგი დამოუკიდებელი საქართველოს მთავრობამ გააგზავნა საქართველოს ეკონომიკურ წარმომადგენლად შვედეთში. 1919 წელს გადაიყვანეს გერმანიაში, სადაც “სიმენსის” დირექტორად, შემდეგ კი კომპანიის იტალიური განყოფილების ხელმძღვანელად დაინიშნა.
გიორგიმ ბერლინის კანტის სახელობის ლიცეუმის შემდეგ, სწავლა გააგრძელა მილანის უნივერსიტეტში, მედიცინისა და ქირურგიის ფაკულტეტზე. 1956 წელს მოხუცთა სახლის დირექტორად დაინიშნა. 1959–1965 წლებში გიორგი ყაუხჩიშვილი პავიის უნივერსიტეტის პროფესორი და მკვლევარი იყო. იგი წლების განმავლობაში პავიის საავადმყოფოში შაკიკის განყოფილებას ხელმძღვანელობდა, სადაც საფუძველი ჩაუყარა შაკიკის კვლევის მიმართულებას. მოგვიანებით გიორგი ყაუხჩიშვილი მოღვაწეობდა ლოს–ანჯელესში, კალიფორნიის უნივერსიტეტის გერონტოლოგიის ცენტრში და კიოლნის მაქს პლანკის ინსტიტუტში. სხვადასხვა ენაზე გამოქვეყნებული აქვს 100–მდე ნაშრომი.
1975 წლის გაზაფხულზე მეცნიერი მოულოდნელად გარდაიცვალა. ხსოვნის პატივსაცემად დააარსა გ. ყაუხჩიშვილის სახელობის საერთაშორისო პრემია, რომელიც ორ წელიწადში ერთხელ ნევროლოგიის სფეროში მოღვაწე მეცნიერებისთვის გაიცემა.
ახალგაზრდა ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი ,,დოქტრინა“
0
