როგორი იქნება ჩვენი მზე სიკვდილის შემდეგ? მეცნიერებმა გააკეთეს პროგნოზები იმის შესახებ, თუ როგორი იქნება ჩვენი მზის სისტემის ბოლო დღეები და როდის მოხდება ეს. ამასთან, მეცნიერები აცხადებენ, რომ ადამიანები მზის სიკვდილის დროს დედამიწაზე აღარ იქნებიან.
ადრე, ასტრონომები ფიქრობდნენ, რომ მზე გადაიქცევა პლანეტურ ნისლად – გაზისა და კოსმოსური მტვრის მანათობელ ბუშტად – შემდეგ კი გაჩნდა მტკიცებულებები, რომ ის უფრო მასიური უნდა იყოს. 2018 წელს, ასტრონომთა საერთაშორისო ჯგუფმა კვლავ შეცვალა პოზიცია და აღმოაჩინა, რომ პლანეტარული ნისლეული მართლაც ყველაზე სავარაუდო მზის “გვამია”.
მზე დაახლოებით 4.6 მილიარდი წლისაა – ეს შეფასებულია მზის სისტემის სხვა ობიექტების ასაკის მიხედვით, რომლებიც დაახლოებით იმავე დროს ჩამოყალიბდნენ. სხვა ვარსკვლავებზე დაკვირვების საფუძველზე, ასტრონომები ვარაუდობენ, რომ ის მისი სიცოცხლე დაახლოებით 10 მილიარდ წელში დასრულდება.
რა თქმა უნდა, მანამდე სხვადასხვა პროცესები განვითარდება. დაახლოებით 5 მილიარდ წელში მზე წითელ გიგანტად გადაიქცევა. ვარსკვლავის ბირთვი შემცირდება, მაგრამ მისი გარე ფენები გაფართოვდება მარსის ორბიტამდე და ამ პროცესში ჩვენს პლანეტას შთანთქავს, თუ ის ჯერ კიდევ იარსებებს.
ერთი რამ ცხადია: იმ დროისთვის ჩვენ დედამიწაზე აღარ ვიქნებით. კაცობრიობას მხოლოდ 1 მილიარდი წელი აქვს დარჩენილი. ეს იმიტომ, რომ მზის სიკაშკაშე ყოველ მილიარდ წელიწადში დაახლოებით 10 პროცენტით იზრდება. სიკაშკაშის ეს ზრდა დაასრულებს სიცოცხლეს დედამიწაზე. ჩვენი ოკეანეები აორთქლდება და ზედაპირი ძალიან ცხელი გახდება წყლის წარმოქმნისთვის. ჩვენვ იქნებით დაახლოებით იმდენი კაპუტი, როგორც თქვენ შეგიძლიათ მიიღოთ.
2018 წლის კომპიუტერული მოდელირების გამოყენებით ჩატარებულმა კვლევამ აჩვენა, რომ, ისევე როგორც სხვა ვარსკვლავების 90 პროცენტი,წითელ გიგანტად ქცეული ჩვენი მზე, დიდი ალბათობით შემცირდება და თეთრი ჯუჯა გახდება, რის შემდეგაც პლანეტარულ ნისლეულად გადაიქცევა.
“როდესაც ვარსკვლავი კვდება, ის აფრქვევს გაზისა და მტვრის მასას კოსმოსში, რომელიც ცნობილია როგორც მისი გარსი. გარსი შეიძლება იყოს ვარსკვლავის მასის ნახევარი. ეს გამოაჩენს ვარსკვლავის ბირთვს, რომელსაც ვარსკვლავის სიცოცხლის ამ ეტაპზე „საწვავი“ ეწურება, საბოლოოდ ითიშება და კვდება. ამის შემდეგ ცხელი ბირთვი ანათებს ამოფრქვეულ გარსს დაახლოებით 10 000 წლის განმავლობაში. ეს არის ის, რაც პლანეტარული ნისლეულს ხილულს ხდის. ზოგი იმდენად კაშკაშაა, რომ მათი დანახვა შესაძლებელია უკიდურესად დიდი მანძილიდან, ათობით მილიონი სინათლის წელიწადის მანძილზე“,- განმარტა დიდი ბრიტანეთის მანჩესტერის უნივერსიტეტის ასტროფიზიკოსმა ალბერტ ზიილსტრამ.
0
