ინტერვიუები მომზადებულია ფსიქოთერაპევტ ანუკა კალმახელიძის პროექტის
“მშობლის როლი შვილის განვითარებაში” ფარგლებში,
სადაც მშობლების მიერ გაჟღერებულ კითხვებს სცემენ პასუხს პროფესიონალი
ფსიქოლოგ , ფსიქოთერაპევტები.
გოგოლა იოსელიანი – ექიმი, გეშტალტფსიქოთერაპევტი.
სათამაშოების განაწილება თუ არ უნდა ბავშვს, რამდენად სწორია, რომ ვუთხრა „უნდა ათხოვო“, თუ თავად გადაწყვიტოს, ათხოვოს თუ არა. რამდენად სწორია შენიშვნის მიცემა იმაზე, რომ არ უნდა სათამაშოს სხვისთვის თხოვება?
სათამაშო არის ძალიან მნიშვნელოვანი ნივთი, რომელიც ბავშვის მიერ აღიქმება მის საკუთრებად და მისი ვინმესთვის გაზიარება ან ჩუქება მისი გადასაწყვეტია. თუ ბავშვი მხოლოდ ერთისათამაშოთი თამაშობს 5-6 თვის განმავლობაში და ნებისმიერი სხვა სათამაშო არ შედის მისი ინტერესის სფეროში, შეიძლება ეს რომელიმე დარღვევის სიმპტომი იყოს და საჭიროა სპეციალისტის კონსულტაცია. 2-3 წლის ასაკში იწყება „მე“-ს ცნობიერების ჩამოყალიბება დაამ დროს „მე“, „ჩემი“ იმდენად მნიშვნელოვანია, რომ ის თავის სათამაშოებზე ნებისმიერი სახის „ხელყოფას“ უსაფრთხოების დარღვევად აღიქვამს. მაგალითად, მას შეიძლება ჰქონდეს განცდა, რომ მის საყვარელ სათამაშოს სამუდამოდ ართმევენ. გარკვეული ასაკობრივი ჯგუფისთვის ბავშური სიძუნწის გამოვლინებები ბუნებრივია და ის შეიძლება განვითარების ბუნებრივ ეტაპადაც ჩაითვალოს. გარკვეულ ასაკში ბავშვისთვის მთავარია მისი საკუთარი სურვილები. მას ამ ეტაპზე არ შეუძლია სხვისი სურვილების გათვალისწინება. მშობლის მიერ უნდა იქნას გათვალისწინებული როგორც ბავშვის ასაკობრივი ისე მისი ინდივიდუალური თავისებურებები. სწორედ ამიტომ არის ერთი და იგივე ასაკის ბავშვების ქცევა სხვადასხვა და თითოეული ინდივიდუალურ მიდგომას საჭიროებს.
ახალგაზრდა ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი ,,დოქტრინა”
0
