37 წლის წინ მომხდარი ჩერნობილის ავარიას შესაძლოა უფრო მძიმე შედეგები მოჰყოლოდა, მეორე აფეთქებაც რომ მომხდარიყო. ამ შემთხვევაში რადიოაქტიური ღრუბელი ევროპას და რუსეთის დასავლეთ რეგიონებს დაფარავდა. სამმა მყვინთავმა ამ მეორე აფეთქებას ხელი შეუშალა და ამით მილიონობით ადამიანის სიცოცხლე იხსნა.
სიტუაცია ატომურ ელექტროსადგურზე 5 დღის შემდეგ გართულდა. ხანძარს ფაქტობრივად აკონტროლებდნენ, მაგრამ ამჯერად სხვა საფრთხემ იჩინა თავი:რეაქტორი დნობას განაგრძობდა და ბეტონის ფილას ანადგურებდა. ბეტონის ქვეშ კი აუზი იყო, წყლის უზარმაზარი მოცულობით. თუ რადიოაქტიური საწვავი წყალთან მიაღწევდა, ახალი, წარმოუდგენელი ძალის აფეთქება მოხდებოდა, წყალთან შეხებისას წარმოქნილი ორთქლი კი უზარმაზარ რადიოაქტიურ ღრუბელს წარმოქმნიდა, რომელიც, წინასწარი გათვლებით, ევროპასა და რუსეთის დასავლეთ რეგიონებს მოიცავდა.შექმნილი სიტუაცია დაუყოვნებლივ ითხოვდა ოპერაციის ჩატარებას სამი მყვინთავის მონაწილეობით. დიდი იყო იმის რისკი, რომ ეს მყვინთავები რადიაციის სასიკვდილო დოზას მიიღებდნენ, მაგრამ მოხალისეები მალე გამოჩნდნენ.
აუცილებელი იყო აუზი წყლისგან დაეცალათ. სამწუხაროდ, შექმნილი სიტუაციის გამო, ჩამკეტებთან წვდომა გარედან შეუძლებელი იყო. ონკანები წყალქვეშ უნდა გაეხსნათ. მყვინთავებს უშუალოდ რეაქტორის სიახლოვეს უნდა გაეცურათ, რათა ონკანებთან მიეღწიათ, გაეხსნათ და აუზი დაეცალათ. ინჟინერი ვალერი ბესპალოვი თავის კოლეგა ალექსეი ანანენკოსთან ერთად გამოცხადდა მოხალისედ, მესამე მოხალისე კი ატომურ სადგურში სმენის უფროსად მომუშავე ბორის ბარანოვი იყო. სამივეს კარგად ჰქონდა გააზრებული ის ფაქტი, რომ შესაძლოა სასიკვდილო დასხივება მიეღოთ.
წყარო : intermedia.ge
ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი ,,დოქტრინა“
0
