საქართველოს კონსტიტუციონალიზმის ისტორია იწყება მე-20 საუკუნეში, როდესაც 1918 წლის 26მაისს საქართველოს დემოკრატიულმა რესპუბლიკამ საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტი მიიღო და დაიწყო კონსტიტუციის შემუშავება. საქართველოს პირველი კონსტიტუცია 1921 წლის თებერვალში იქნა მიღებული დამფუძნებელი კრების მიერ. მიუხედავად იმისა რომ ამ კონსტიტუციამ მხოლოდ 4 დღე იმოქმედა, იგი ძალიან დიდი მნიშვნელობის აქტია, ვინაიდან მან მმართველობის ფორმად აღიარა დემოკრატიული რესპუბლიკა.
რუსეთის მიერ საქართველოს ანექსიის შემდეგ საქართველოში ოთხი კონსტიტუცია მოქმედებდა. 1922 წელს მიღებულ იქნა პირველი საბჭოთა კონსტიტუცია, რომელმაც გააუქმა კერძო საკუთრება და შეზღუდა საარჩევნო უფლებები. 1927 წლის 4 აპრილს მიღებულ იქნა რიგით მეორე კონსტიტუცია. კონსიტუციით სახელმწიფოს გამგებლობას არ განეკუთვნებოდა საგარეო, საზღვაო და თავდაცვის საკითხები. განისაზღვრა აჭარისა და სამხრეთ ოსეთის ავტონომიურობის საკითხი. აფხაზეთი შევიდა საქართველოს რესპუბლიკის შემადგენლობაში, როგორც მოკავშირე საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკა.
1997 წელს 13 თებერვალს მიიღეს მესამე საბჭოთა კონსტიტუცია, რომელიც მოიცავდა მოქალაქეების უფლებებისა და თავისუფლებებს და მათ შორის საარჩევნო უფლებას.
1978 წლის 15 აპრილს მიიღეს მეოთხე კონსტიტუცია. ამ კონსტიტუციით განსაზღვრული იყო მუშების, გლეხების და ინტელიგენციის ინტერესები.
1990 წლის 28 ოქტომბერს პირველი მრავალპარტიული არჩევნების შედეგად მოსულმა ხელისუფლებამ ცვლილებები შეიტანა 1978 წლის კონსტიტუციაში და ახლებურად განსაზღვრა სახელმწიფო ხელისუფლების სტრუქტურა. კონსტიტუციიდან ამოღებულ იქნა სიტყვები: საბჭოთა, სოციალისტური, რომელიც აღიარებდა კომუნისტური პარტიის წარმმართველ ძალას.
რაც შეეხება ქვეყნის მთავარი კანონის დღევანდელ სახეს – ის 1995 წელს შევიდა ძალაში – საქართველოს ახალარჩეული პარლამენტის უფლებამოსილების ცნობის დღიდან.
ახალგაზრდა ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი ,,დოქტრინა”
0
