გიორგი გურჯიევი გახლდათ XX საუკუნის უდიდესი მისტიკოსი, მკვლევარი, ფილოსოფოსი, ეზოთერიკოსი, მანიპულატორი, მაგი და შემოქმედი ადამიანი, რომელსაც ,,შავ ბერძენსა“ და ,,დარქსაც“ უწოდებდნენ, ტიბეტში ყოფნის დროს კი „თეთრი ეშმაკი“ შეარქვეს. ,,დოქტრინა“ დაინტერესდა საიდუმლოებით მოცული პიროვნებით და მის შესახებ ფსიქოლოგსა და მკვლევარს, გიორგი გიორგაშვილს გაესაუბრა, რომელიც ასევე გახლდათ სტენფორდის უნივერსიტეტის ფილოსოფიისა და მსოფლიო რელიგიების მსმენელი, ადგილობრივი და საერთაშორისო საგანმანათლებლო პროექტებისა და წიგნი „სხეულის ენა და აზრების წაკითხვის ხელოვნების“ ავტორი.
გიორგი გურჯიევი მე-19 საუკუნის ბოლოს, სომხეთის ქალაქ გუირმში დაიბადა, მაგრამ ზუსტი თარიღი დღემდე უცნობია, ჩანაწერებით ის 1877 წლის 28 ნოემბერს დაიბადა, თუმცა წყარო არ დასტურდება. დღემდე არ არსებობს ზუსტი ინფორმაცია გურჯიევის წარმომავლობის შესახებაც, შესაძლოა ის იყო ბერძენი, სომეხი, ან თურქი. საუბარია იმაზეც, რომ გიორგი სინამდვილეში ქართველი იყო, „გურჯიევიც“ ხომ ამაზე მიუთითებს, თავის ერთ-ერთ ნაწარმოებში თავადვე წერდა კიდევაც, რომ ის სხვა არავინაა, თუ არა დიდგვაროვანი, თავად მუხრანსკის შვილიშვილი.
ისტორიული წყაროებით დასტურდება, რომ გიორგი გურჯიევი და იოსებ ჯუღაშვილი „ტიფლისის სასულიერო სემინარიაში“ ერთად სწავლობდნენ და გურჯიევმა მასზე დიდი ზეგავლენა მოახდინა. მან სტალინს აჩუქა წიგნი, რომელმაც ახალგაზრდა ჯუღაშვილის ცხოვრება და აზროვნება, რადიკალურად შეცვალა. სავარაუდოდ, სტალინმაც თავისი დაბადების თარიღიც – 18 დეკემბერი, გურჯიევის რჩევით 21 დეკემბრად გადაიკეთა, რათა ენერგეტიკულად დაცული ყოფილიყო და მტრების მანიპულაციის ობიექტი არ გამხდარიყო.
არსებობს ბევრი მოსაზრება გურჯიევის, სტალინისა და ჰიტლერის კავშირთან მიმართებით. გამომდინარე იქიდან, რომ სტალინიც და ჰიტლერიც დაინტერესებული იყვნენ ეზოთერიკით და მისტერიებით, ისინი ხშირად ითვალისწინებდნენ მის აზრს.
ცნობილი სიმბოლო „სვასტიკა“, გარკვეული წყაროებით, ჰიტლერმა გურჯიევის რჩევით აიღო უძველესი აღმოსავლური და ბუდისტური ფილოსოფიიდან. გურჯიევმა ჰიტლერს ურჩია, რომ გამოსახული სვასტიკის მიმართულება შეეცვალა, რადგანაც ის მზის საწინააღმდეგოდ ტრიალებდა და დიდ უბედურებას მოუტანდა მას, რაც ჰიტლერმა არ გაითვალისწინა და ყველამ კარგად ვიცით, რომ ჰიტლერი მეორე მსოფლიო ომში დამარცხდა. ,,სიმბოლოებს დიდი მნიშვნელობა აქვს. სიმბოლეობით იმართება სამყარო. რასაც არ უნდა შეხედოთ – ყველგან და ყველაფერში სიმბოლოებს დაინახავთ,“ – აღნიშნა გიორგიმ.
გიორგი გიორგაშვილი ამჟამად თავადაა ,,გურჯიევის ამერიკის საზოგადოების” წევრი, რომელიც 2014 წელს აღმოაჩინა. საზოგადოებას გურჯიევის მოსწავლის მოსწავლე, სახელად ალ ფინი ხელმძღვანელობს. უშუალოდ გურჯიევის მოსწავლე კი წარმოშობით ჰოლანდიელი უილიამ ნილენდი იყო, რომელსაც მჭიდრო ურთიერთობა ჰქონდა გურჯიევთან. სწორედ მან, გურჯევისვე თხოვნით, მისი გარდაცვალების შემდეგ ჩამოაყალიბა ეს გაერთიანება, რომლის წევრებიც კვირაში ერთხელ იკრიბებიან, რათა გურჯიევის შემოქმედების მიხედვით განიხილონ საკუთარ თავი, შეისწავლონ ადამიანის ფენომენი, როგორც თეორიულად, ისე პრაქტიკულად.
გიორგი გურჯიევმა ახალგაზრდობაშივე შექმნა ჯგუფი, რომელიც საიდუმლო ცოდნის მოპოვებითა და შესწავლით იყო დაინტერესებული და მათ ერთად დაიწყო მოგზაურობა აღმოსავლეთ აზიაში, აფრიკასა და შემდეგ ევროპაში, რასაც ისიც უწყობდა ხელს, რომ პოლიგლოტი იყო და ათამდე ენაზე საუბრობდა. გურჯიევმა თითქმის 10 წელი გაატარა ტიბეტში, როგორც დალაი ლამას მასწავლებელმა და მრჩეველმა, თანაც იმ დროს, როცა იქ შესვლა თითქმის შეუძლებელი იყო. ამიტომ, მან რუსეთის მეფეს შესთავაზა, რომ ის ნეპალში, ტიბეტის მისტიკურ ქალაქში გაეგზავნა, როგორც დალაი ლამას მასწავლებელი და ამის სანაცვლოდ მათთვის საჭირო ინფორმაციას მიაწვდიდა. მალე გურჯიევი ტიბეტში აღმოჩნდა და მას წვდომა ქონდა „ლა ჰასას 7-სართულიან მიწისქვეშა ბიბლიოთეკაში“, სადაც ინახებოდა და დღემდე ინახება გასაიდუმლოებული ლიტერატურა სამყაროს და ადამიანის შექმნა-არსებობის შესახებ.
გურჯიევმა მრავალი ადამიანის სულიერი განვითარების და ცნობიერების გამოღვიძების სიტემა შექმნა. ერთ-ერთი მათგანია მისი „წმინდა ცეკვები“, რომლებშიც სხვდასხვა ქვეყნის ცეკვების მოძრაობები იყო წარმოდგენილი. აქ აღსანიშნავია, რომ მან შექმნა ენეგრამა, რომელიც 1916 წელს წარუდგინა საზოგადოებას და დასძინა, რომ ის იყო ყველაზე დიდი საიდუმლო, რაც კაციობრიობას გააჩნდა. გურჯიევი ამბობდა: „მისი გააქტიურება მხოლოდ მოქმედებებით და მოძრაობებით შეიძლება, სხვაგვარად ის არაფერში არ გამოგადგებათ“. დღეს, ამ სიმბოლოს იყენებს მსოფლიოში არსებული ყველა ეზოთერულ-ფილოსოფიური მიმდინარეობა.
როგორც სურათზე ხედავთ, ენეგრამა 9 კუთხისგან შედგება და თითოეული კუთხე მუსიკალურ ოქტავას შეესაბამება, რომელსაც ადამიანი თავისი განვითარების მიხედვით სხვადასხვა საფეხურზე და განზომილებაში გადაჰყავს. ეს გახლავთ ცხრაკუთხოვანი ენეგრამა, რომლითაც მთლიანად განისაზღვრება და წესრიგდება სამყარო. გურჯიევი ყველაფერს ენერგიას უკავშირებდა და ასევეა მუსიკაც, რომელიც სხვადასხვა სიხშირეზე ვიბრირებს. მისი „წმინდა ცეკვების“ შესრულების დროს იხაზება ენეგრამა და ამ ფორმით სრუდლება სხვადასხვა მოძრაობა, რომელსაც ადამიანი ტრანსში გადაჰყავს და საკუთარ მე-ს შეცნობაში ეხმარება.
გიორგი გურჯიევი 1912 წელს რუსეთში დაბრუნდა, სადაც მალე მას მოწაფეები გამოუჩნდნენ. მისი ერთ-ერთი მოსწავლე გახლდათ ცნობილი რუსი ფილოსოფოსი და ეზოთერიკოსი – პეტრე უსპენსკი. 1917 წელს გურჯიევი სომხეთში გადავიდა, ხოლო იქიდან საქართველოში და ორი წლის შემდეგ თბილისში შექმნა „ადამიანის ჰარმონიული განვითარების ინსტიტუტი“. მას ძალიან კარგი ურთიერთობა ჰქონდა ქართველ მწერლებთან – გრიგოლ რობაქიძესა და პაოლო იაშვილთან.
1923 წელს გურჯიევმა პარიზშიც გახსნა ანალოგიური „ადამიანის ჰარმონიული განვითარების ინსტიტუტი“ და მალევე მთელმა ევროპამ და ამერიკამ გაიცნო. ის მიიწვიეს ნიუ-ორკში, სადაც მისი პირველი საზოგადოება შეიქმნა.
გიორგი გურჯიევის, მთავარი მამოძრავებელი ძალა და მიზანი, ადამიანის ფენომენისა და სულის შესწავლა იყო. მას ხშირად, „ადამიანების სულის მექანიკოსსაც“ უწოდებდნენ. ის ადამიანებს მანქანებს უწოდებდა, რომელთა მართვა და მანიპულირება ადვილი იყო. ის საუბრობდა სისტემაზე, სადაც ადამიანი მიჩნეულია, როგორც მექანიზმი, რომელიც გარედან იმართება და მასზე ყოველთვის მოქმედებს გარემო-პირობები, მის ცნობიერების განვითარებას ხელს უშლის მატერიალიზმი და ყოველდღიური საქმიანობა. მისი თქმით, ,,ადამიანებმა დაკარგეს, ის უძველესი, თავდაპირველი ცოდნა, რაც ღმერთისგან გვებოძა ყველას. ამიტომ ეს ცოდნა თუ არ აღვადგინეთ, საკუთარი თავი არ შევიცანით, მანამდე ერთ წრეზე ვივლით. გურჯიევის თქმით, ადამიანს სჭირდება შინაგანი დამკვირვებელი, რომელიც ყოველ წამს შეახსენებს მის არა მატერიალურ, არამედ სულიერი არსებობას და დანიშნულებას“-აღნიშნა გიორგიმ.
საინტერესოა, რომ გურჯიევი ადამიანებს ორ კატეგორიად ჰყოფდა – მმართველებად და მართვადებად. მმართველია ის, ვინც საკუთარი „მე“ შეიცნო და მიხვდა, რომ მისი სული, ზეგონი – ყველაფერზე მაღლა დგას და მას უნდა ემსახუროს. მისი აზრით, ადამიანების უმრავლესობა მართვად ფენას მიეკუთვნება. ისინი ცხოვრების უმეტესს ნაწილს გარეგამაღიზიანებელ ფაქტორებზე ზემოქმედებაში ატარებენ, საკუთარი შეგრძნებებისა და მოთხოვნილებების დაკმაყოფილებას ცდილობენ და ამ დროს ავიწყდებათ საკუთარი „მე“ და კვლავ მონად, მართვად მანქანად რჩება, რომელსაც მთლიანად სისტემა მართავს.
გურჯიევი საკმაოდ უცნაური პიროვნება იყო, რასაც ადასტურებს ის ფაქტიც, რომ მან საკუთარი თავიც არ დაინდო და პარიზში დაბრუნებისას ძალიან სწრაფად მომავალი მანქანით ხეს შეეჯახა. ის ძალიან მძიმედ დაშავდა და 50-მდე მოტეხილობა ჰქონდა, არავის ეგონა, რომ გაადარჩებოდა, თუმცა ძალიან მალე დადგა ფეხზე. განსაცვიფრებელია, რომ გურჯიევმა ეს ავტოკატასტროფა განზრახ მოაწყო, რათა ბოლომდე შეესწავლა თავისი თავი და აღმოეჩინა დამატებითი უნარები.
გიორგი გურჯიევი 1944 წლის ოქტომბერში, საფრანგეთში, ქ. პარიზში, საავადმყოფოში გარდაიცვალა და მიუხედავად დროის მსვლელობისა, მისი პიროვნება დღემდე დიდ ინტერესს იწვევს საზოგადოებაში.
ახალგაზრდა ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი – ,,დოქტრინა”
0
