2014 წელს გამართულ „One Young World”-ის ფორუმზე სიტყვით გამოვიდა ჩრდილოეთ კორეიდან გაქცეული გოგონა-იეონმი პარკი, რომელმაც ტოტალიტარულ ქვეყანაში ცხოვრების ისტორია საზოგადოებას გაუზიარა. მიუხედავად იმისა, რომ ქართული საზოგადოების უმეტესობამ ის მხოლოდ რამდენიმე დღის წინ გაიცნო, ბოლო წლებია, გოგონა აქტიურად იბრძვის ჩრდილოეთ კორეის შესახებ საზოგადოებაში თვითშეგნების ამაღლებისთვის: „აი, ამიტომ ვარ აქ და ამიტომ ვყვები ჩემი ცხოვრების ისტორიას, რადგან ხალხი ვერ აანალიზებს რა ხდება ადამიანების თავს ჩრდილოეთ კორეაში“- განაცხადა მან. თუმცა, ის პირველი არ არის, ვინც ჩრდილოეთ კორეიდან გაქცევას და შემდეგ ადამიანის უფლებათა დარღვევის წინააღმდეგ ბრძოლას იწყებს. ჰიენსეო ლიც 17 წლის ასაკში გაიქცა და თავი ჩინეთს შეაფარა, სადაც 7-ჯერ შეიცვალა სახელი. ლიმ გამოსცა მემუარები- „გოგონა 7 სახელით“, რომელიც აღწერს ჩრდილოეთ კორეიდან გაქცევასა და შემდეგ ცხოვრების 12-წლიან ისტორიას. სამხრეთ კორეის ხელისუფლების ცნობებით, 2016 წლის ბოლოს, ჩრდილოეთ კორეიდან გაქცეულთა რაოდენობამ 30 000-ს მიაღწია.
ტოტალიტარულ ჩრდილოეთ კორეაში მოქალაქეებს არ აქვთ ინტერნეტი, მხატვრული ლიტერატურა, საერთაშორისო ზარების განხორციელების უფლება. ისევე, როგორც მათ არ შეუძლიათ იმღერონ, ჩაიცვან ის, რაც სურთ და უფრო მეტიც, იფიქრონ თავისუფლად. როდესაც გამოქცეულ გოგონას ჰკითხეს, თუ რომელი იყო მისი საყვარელი ფერი, მან გაუაზრებლად უპასუხა-წითელი,დიქტატორის რეჟიმის ფერი. ჩრდილოეთ კორეელებს უფლება აქვთ მოისმინონ ან უყურონ მხოლოდ იმ მედია საშუალებებს, რომელიც შექმნილია, ან სანქცირებულია თავად ხელისუფლების მიერ. ნებისმიერი სხვა სახის ინფორმაცია აღქმულია, როგორც სახელმწიფოებრივი საფრთხე. რეჟიმის შენარჩუნების სურვილის გათვალისწინებით, ეს ლოგიკურია, რადგან ნებისმიერი რამ გარე სამყაროდან, იქნება ეს სურათი თუ ხმა და იმის აღქმის შესაძლებლობა, თუ რამდენად განსხვავებულია მათი ცხოვრება გარე სამყაროსგან, უბიძგებს ადამიანებს თავადვე დაამსხვრიონ სახელმწიფოს მიერ თავსმოხვეული მითი და გაუჩნდეთ სურვილი, ან უფრო მეტიც, მოთხოვნა, რომ შეცვალონ თავიანთი ცხოვრება. სწორედ ასე მოხდა გოგონას შემთხვევაშიც. მან უყურა კონტრაბანდულად მოპოვებულ ფილმს -„ტიტანიკი“ და მიხვდა, თუ რამდენად განსხვავდებოდა და შეზღუდული იყო მისი ცხოვრება გარე სამყაროსგან. შემდეგ ჩრდილოეთ კორეიდან გაქცევა სცადა.
ჩრდილოეთ კორეაში დღეს 105-ე წელია, ნაცვლად 2017-სა, რადგან კალენდარი ათვლას რევოლუციური ლიდერის დაბადებიდან- 1912 წლიდან იწყებს. არსებობს საკონცენტრაციო ბანაკები, სადაც არაოფიციალური მონაცემებით, 200 000-მდე ადამიანია დაპატიმრებული პოლიტიკური დანაშაულის გამო. მათი 40% შიმშილისა და მძიმე შრომისგან იღუპება. მართალია, არჩევნები ტარდება, თუმცა მხოლოდ ერთი არჩევანია, შესაბამისად, ხმების 100%-ს ისევ ლიდერი იღებს.
მიუხედავად იმისა, რომ ჩრდილოეთ კორეა, როგორც ბირთვული და ტოტალიტარული სახელმწიფო დღეს მიჩნეულია ერთ-ერთი ყველაზე დიდ საფრთხედ, ყველა თანხმდება, რომ პრობლემა სცდება მხოლოდ საერთაშორისო პოლიტიკის საკითხს – „საზოგადოებამ არ იცის, როგორ იტანჯებიან ჩრდილოეთ კორეელები, ფაქტები ჩნდება მედიაში, მაგრამ მალევე მიეცემა დავიწყებას. ჩრდილოეთ კორეაში დღეს ტრაგედია ტრიალებს, გაიზიარე ისტორია.“
მასალა მოამზადა: ცირა შვანგირაძემ
ახალგაზრდა ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი – ,,დოქტრინა”
0
