თუ თქვენ არ ატარებთ პირბადეს, ძალიან მალე ქვეყანა იძულებული გახდება ხელახლა შემოიღოს შეზღუდვები,-ამის შესახებ თბილისის ინფექციური საავადმყოფოს დირექტორმა, თენგიზ ცერცვაძემ განაცხადა.
„მთავრობა ცდილობს, ოქროს ბალანსი იპოვოს. გაიაროს დანის პირზე, რომ შეზღუდვები მოხსნას იმდენად რომ არ მივიღოთ მესამე ტალღა, არ გავიმეოროთ ის შეცდომა, რაც მოხდა ზაფხულში და თან იმდენად მოხსნას, რომ ადამიანებს ცხოვრების საშუალება მიეცეს. ვიმედოვნებ, თვითშეზღუდვები მაინც დარჩება თუნდაც შარშანდელი გამოცდილებით, თავად მოსახლეობაც აღარ იქნება ისეთი თამამი. ძირითადი აქცენტი უნდა გადავიტანოთ ისეთი შეზღუდვების მოხსნაზე, რაც დაკავშირებულია ეკონომიკის გახსნასთან და ცხოვრების პირობების გაუმჯობესებასთან. მატება იქნება თუ მოსახლეობა ამ შეზღუდვების მოხსნის პარალელურად უარს იტყვის რეგულაციების შესრულებაზე, პირბადეების ტარებაზე. შეზღუდვები შეიძლება მოვხსნათ, მაგრამ პირბადე უნდა ვატაროთ. გამოიკვეთა საგანგაშო სიგნალები. როცა შემთხვევები ბევრი იყო და გვიჭირდა, პირბადის ტარების პროცენტი იყო 72, ერთ კვირაში ჩამოვიდა – 62 პროცენტი. ეს არის ყველაზე დიდი საფრთხე ქვეყნისთვის -პირბადის ტარებაზე და რეკომენდაციებზე უარის თქმა. მივმართავ მოსახლეობას, არ შეიძლება ერთი მხრივ, გინდოდეს და მთავრობას სთხოვდე შეზღუდვების მოხსნას და მეორე მხრივ, არ გინდოდეს პირბადის კეთება. გააცნობიერეთ, რომ ეს ორი რამე შეუთავსებელია. თუ გინდათ შეინარჩუნოთ მოხსნილი შეზღუდვები და ნორმალური ცხოვრება, უნდა ატაროთ პირბადე უფრო მეტად, ვიდრე ატარებდით. 90 პროცენტზე უნდა ავიდეთ. თუ თქვენ არ ატარებთ პირბადეს, ძალიან მალე ქვეყანა იძულებული გახდება ხელახლა შემოიღოს შეზღუდვები. კატეგორიულად გთხოვთ გამოიყენოთ პირბადე, როგორც დახურულ, ისე ღია სივრცეში და მაშინ შემთხვევების მატება არ იქნება, შესაბამისად, შევინარჩუნებთ გახსნილ ეკონომიკას და ცხოვრების უკეთეს პირობებს“, – განაცხადა ცერცვაძემ.
ახალგაზრდა ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი ,,დოქტრინა”
პატარა ასაკში გულში გაჩენილ ოცნებებს ფრთები შეასხა და დიდი მონდომებით, ადამიანების სიყვარულით და შრომისმოყვარეობით ახლა ზუსტად იმ სფეროშია, რომლის გარეშეც თავი ვერც კი წარმოუდგენია. ალბათ , გაგიკვირდებათ თუ გეტყვით, რომ დამღლელი ოპერაციებისა და საქმიანი დღის შემდეგ დრო მუსიკისა და ტანგოს ცეკვისთვისაც რჩება. გარდა ამისა გურამი ჯანსაღი ცხოვრების წესს მისდევს, ზრუნავს საკუთარი და სხვების ჯანმრთელობაზე და აუდიტორიას სასარგებლო რჩევებს უზიარებს.
იყო ექიმი, ეს პირველ რიგში ძალიან დიდი ჯილდო და პატივია, რომელსაც ყველაფრის ფასად უნდა გაუფრთხილდე. ექიმის ღირსება და პატიოსნება ყველა მატერიაზე მაღლა უნდა იდგეს. მეორეს მხრივ, ექიმობა უდიდესი პასუხისმგებლობაა. ჩემი საყვარელი ფრაზა, რომელსაც ვფიქრობ ყველა ექიმი უნდა იყენებდეს პროფესიულ საქმიანობაში, ლათინურად ასე გამოითქმის primum non nocere, რომელიც ქართულად ნიშნავს – პირველ რიგში არ ავნო. აქედან გამომდინარე, პაციენტი ძალიან მძიმე მდგომარეობაშიც რომ იყოს, ექიმი ვალდებულია დახმარების აღმოჩენამდე დარწმუნდეს, რომ მისი ჩარევა არ ავნებს პაციენტს და სარგებელი უფრო მეტი იქნება. ექიმის კარიერაში წარმატების მიღწევა საკმაოდ რთულია, ალბათ ისევე, როგორც სხვა დარგებში. თუმცა ჩვენს ქვეყანაში მაინც შემორჩენილია ის მახინჯი ტრადიციები, რასაც ნეპოტიზმი ჰქვია. ეს მედიცინაში საკმაოდ ხელშესახებად შევიგრძენი. მახსენდება ერთი შემთხვევა, მაშინ ალბათ მე-3 კურსზე ვიყავი, როდესაც ერთ-ერთ კლინიკის საოპერაციოში ვესწრებოდი ოპერაციას. მინდა გითხრათ, მაშინ იმდენად დიდი იყო იმის სურვილი, რომ ოპერაციებზე დასწრების შანსი მქონოდა და ცალი თვალით მაინც დამენახა როგორ მუშაობდნენ ქირურგები, რომ საოპერაციოს სანიტრად დავიწყე მუშაობა. იქ მყოფ თანამშრომლების უმეტესობას უკვირდა ერთადერთი ბიჭი სანიტარი ვიყავი. ამ დროს ერთხელ შემამჩნია ერთმა ქირურგმა და მკითხა თუ მქონდა სურვილი რომ ოპერაციაზე მათ გვერდით ვმდგარიყავი, ისე გამიხარდა თავი ნამდვილი ქირურგი მეგონა, თუმცა ოპერაციის დასაწყისში როდესაც მთავარი ქირურგი შემოვიდა საოპერაციოში, დამინახა თუ არა, მისი პირველი კითხვა იყო – “ შენ ვისი ბიჭი ხარ?”. იმ დღის მერე მის ოპერაციებზე ისევ სანიტრის როლი მერგო. თუმცა ვთვლი, რომ დაუღალავი შრომით და დასახული მიზნისკენ მუხლჩაუხრელი სწრაფვით ყველაფერი შესაძლებელია. მთავარია არ გაჩერდე.
