საქართველო

სამხრეთ-დასავლეთ საქართველოში, გურიასა და აჭარაში გავრცელებული "ქობულურ-აჭარული დედაბრული ხელი" ქართული მხედრული დამწერლობის მოდიფიცირებული ვერსიაა. ამ ანბანით წერდნენ საიდუმლო წერილებს, ავგაროზებსა და კარაბადინებს. სპეციალისტების აზრით, დედაბრული ხელი შექმნეს ქალებმა, რომლებმაც კარგად

მე-19 საუკუნის საოცარი არშაკუნის სასახლე გვიყვება, თუ როგორც შეხვდა აღმოსავლური ცივილიზაცია დასავლურ ცივილიზაციას ძველ თბილისში. სასახლე ეკუთვნოდა სპარსული წარმოშობის სომეხ ვაჭარს, ვარდან არშაკუნს, რომელიც სპარსეთიდან ჩამოსულა საქართველოში საცხოვრებლად. 1850-იანი წლების

კლდეში ნაკვეთი ქალაქი უფლისციხე კავკასიის ერთ-ერთი უძველესი დასახლება და საქალაქო ცენტრი იყო. ისტორიული წყაროების მიხედვით, ქალაქი უფლისციხე დააარსა ქართლოსის შვილიშვილმა უფლოსმა და ქალაქიც სწორედ მის სახელს ატარებს. უფლისციხის შესახებ ძალიან

როგორც წყაროებიდან ირკვევა, წერილობითი აფხაზური ლიტერატურა გამოჩნდა XX საუკუნის დასაწყისში, თუმცა აფხაზური ზეპირსიტყვიერების ტრადიცია საკმაოდ მდიდარია. აფხაზები სხვა კავკასიელ ხალხებთან (მაგალითად, ოსებთან) ერთად ინაწილებენ ნართულ ეპოსს - ზღაპართა სერიებს მითიურ გმირებზე. ეს ნაწარმოები ასევე

ხელნაწერთა ეროვნულ ცენტრში დაცული მოქვის სახარება  XIII-XIV საუკუნეების ქართული კალიგრაფიული ხელოვნებისა და მინიატურული მხატვრობის გამორჩიული ნიმუშია. ხელნაწერში 329 ფურცელი, 155 სიუჟეტური მინიატიურა, 10 კამარა, 4 თავსამკაული და 530-ზე მეტი მოხატული

,,დოქტრინა" გთავაზობთ ჭაბუა ამირეჯიმის წერილს - ,,ეს წერილი თვრამეტისას წააკითხეთ თქვენს ბალღებს!" ,,ჩემო პატარა ბატონებო და ქალბატონებო! ბატონობით მოგმართავთ, რადგან, სულ ცოტა, ათი არისტოკრატიული გვარისა და ბატონთა მოდგმისანი ხართ. ოთხმოცისა

“თავისი ანდერძით სიკვდილი დათრგუნა და ბრწყინვალე შარავანდედი შეიმოსა” (ი. გოგებაშვილი) დავით სარაჯიშვილმა სიკვდილამდე ერთი წლით ადრე, 1910 წლის 3 ივნისს, დონის როსტოვში ნოტარიუსთან შეადგინა ანდერძი. ანდერძის თანახმად ქონება (სამი მილიონი

მე-12 საუკუნის კულტურული მემკვიდრეობის ნიმუშია ,,ვეფხისტყაოსანი", რომელიც, შეიძლება ითქვას, რომ ქართველი ერის თვითმყოფადობის, იდენტობის, სიყვარულის, თავისუფლებისა თუ სიცოცხლის წიგნია, ეს არის პოემა ადამიანის არსებობისა და ცხოვრების მნიშვნელობის შესახებ, სწორედ ამიტომ,

ანტარქტიდაზე ჩასული ქართველების სახელები ნამდვილად თითზეა ჩამოსათვლელი. კონტინენტზე ძირითადად ხვდებიან მკვლევრები, ან ტურისტები, რომლებმაც ამ მოგზაურობაში ათიათასობით დოლარი გადაიხადეს. საბჭოთა კავშირის დროსაც მხოლოდ გარსევან კურდღელაიძე და ლაშარ ფულარიანი მოხვდნენ საქართველოდან.

საქართველოში სელექციური აბორტების ტრადიცია დღემდე გრძელდება. ამ ტრადიციის თანხმად, ყველა  ოჯახში უნდა იყოს ბიჭი.  სწორედ ის არის გვარის გამგრძელებლი და ოჯახის სიამაყე.  ამ ტრადიციის შენარჩუნებას გარშემომყოფი ადამიანების უმეტესობა უწყობს ხელს.