საქართველოში იუნისეფის კვლევების დასკვნები ბავშვზე ძალადობის შესახებ შემაშფოთებელია. საზოგადოების თითქმის 60% ფიქრობს, რომ აღზრდის მკაცრი მეთოდი არაძალადობრივზე უფრო ეფექტიანია. ასევე განათლების დონე პირდაპირ უკავშირდება იმას, თუ რამდენად მისაღებია ადამიანისთვის ფიზიკური ძალადობა, როგორც დასჯის ფორმა.
ბავშვობაში მიღებული გამოცდილება მნიშვნელოვნად განსაზღვრავს იმას, თუ როგორ ადამიანებად ჩამოვყალიბდებით. ძალადობა წარმოშობს მხოლოდ ძალადობას. ასეთ გარემოში გაზრდილი ბავშვი დიდი შანსია, რომ თვითონაც მოძალადედ და აგრესორად ჩამოყალიბდეს. პატიმრებს შორის ჩატარებულმა კვლევამ აჩვენა, რომ ყველაზე საშინელი კრიმინალები გაიზარდნენ ძალადობრივ ოჯახურ გარემოში.
ცნობილი საშიში კრიმინალების, მკვლელების, ნარკომანებისა და ყაჩაღების ცხოვრების ისტორია უჩვენებს, რომ ბავშობაში ისინი იყვნენ გადამეტებული ფიზიკური ძალადობის მსხვერპლნი.
ფიზიკური ძალადობა არ იძლევა შედეგს, ის თესავს შემდგომი აგრესიის თესლს, უარყოფითი შედეგი მოაქვს შვილსა და მშობელს შორის ურთიერთობაში, ბავშვს უუნაროს ხდის პირად ცხოვრებასა და კარიერაში წარმატრების მიღწევისთვის, ხელს უწყობს ძალადობრივი საზოგადოების ჩამოყალიბებას.
ფიზიკურ ძალადობზე არანაკლები საზიანო შედეგები მოაქვს ფსიქოლოგიურ, ემოციურ ძალადობას, რაც გულისხმობს დაშინებას, კრიტიკას, ბავშვის აუცილებელი მოთხოვნილებების უგულებელყოფას, სითბოსა და მზრუნველობის მოკლებას, უსამართლო ბრალდებების წაყენებას, გადამეტებულ კონტროლს, დაცინვას, მუქარას, სხვა ადამიანებთან შედარებას და ა.შ. ფსიქოლოგიური ძალადობა ხელს უშლის მათ სწავლაში, შემოქმედებით უნარში, ადვილად ეგუებიან დამარცხებას. დაშინების დროს ბავშვი მუდმივად იმყოფება სტრესში, ეშინია რაიმე გადაწყვეტილების მიღება ან მოქმედების განხორციელება.
ბავშვებს ასევე ექმნებათ, ჯანმრთელობის პრობლემები, მაგალითად, გულ-სისხლძარღვთა პრობლემები, პირველი კი, რაც შეიძლება ამას მოჰყვეს, არის ფსიქოლოგიური პრობლემები, შფოთვა, დეპრესიული მდგომარეობები, შიშები, სტრესული აშლილობები, რასაც ასევე მოჰყვება ის, რომ ბავშვი, ვეღარ აღწევს წარმატებას განათლებაში და პირად განვითარებაში. უჭირთ გადაწყვეტილებების მიღება, მსგავსმა ძალადობამ კი შეიძლება ყველაზე რთულ მდგომარეობამდე – სუიციდამდე – მიიყვანოს ბავშვი.
საბოლოო ჯამში, ასეთი მიდგომით ჩვენ ბავშვში ვკლავთ თავისუფალ პიროვნებას, ვაჭრით ფრთებს, ვკეტავთ მუდმივი სტრესის, შიშის გალიაში, ვაპროგრამებთ ბოროტ, შურიან, წარუმატებელ ადამიანებად. მათი ჭირვეულობის მიზეზი კი ძირითადად მხოლოდ ერთი შეიძლება იყოს – სიყვარულის, სითბოს, პატივისცემის, უსაფრთხოების სურვილი მშობლების მხრიდან.
სიყვარულის მასწავლებლებად კი თვითონ ბავშვები უნდა გავიხადოთ, ნამდვილი, გულწრფელი, უანგარო სიყვარული მათზე უკეთ ვის შეუძლია? ,,და თქვა: ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: თუ არ მოიქცევით და არ იქნებით, როგორც ბავშვები, ვერ შეხვალთ ცათა სასუფეველში.“ (მათე 18:3)
ახალგაზრდა ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი – ,,დოქტრინა”
0
