რამდენიმე დღის წინ The Washington Post-ზე გამოქვეყნდა სტატია, სადაც გერმანიაში მოღვაწე ჟურნალისტი ცდილობს არგუმენტირებულად ახსნას, თუ როგორ უწყობს ხელს მიგრანტების გაზრდილი რაოდენობა გერმანელებში იდენტობის კრიზისის გაძლიერებას.
სტატიაში აღნიშნულია, რომ გერმანიის იდენტობის პრობლემა ჯერ კიდევ მე-20 საუკუნიდან ხდება ნათელი, როდესაც ნაცისტების ქმედებებისა და მსოფლიო ომების შედეგებმა მნიშვნელოვნად განაპირობა ფაქტი, რომ გერმანელებს უჭირდათ თავიანთი თავი განესაზღვრათ, როგორც ერი.
გერმანიის შინაგან საქმეთა მინისტრმა, რამდენიმე ხნის წინ, გამოაქვეყნა მარტინ ლუთერის თეზისების მსგავსი 10 დებულება, იმაზე, თუ რა აქვს, ან უნდა ჰქონდეს საერთო ყველა გერმანელს, რამაც კვლავ წინა პლანზე წამოწია იდენტობის და ე.წ leitkultur-ის (მთავარი კულტურული მახასიათებელი, წარმმართველი კულტურა) საკითხი.
გარდა იმისა, რომ ზემოთ აღნიშნულ „თეზისებში“ ნახსენები იყო მეტ-ნაკლებად ნაცნობი გერმანული მახასიათებლები, როგორიცაა, მაგალითად, განათლების დაფასება, მინისტრი ახალჩამოსულ მუსლიმებსაც ახსენებს და მოუწოდებს, რომ ადგილობრივ, გერმანულ ტრადიციებსა და ჩვეულებებთან ადაპტირდნენ: „ჩვენ (გერმანელებს) გახსნილი საზოგადოება, სოციუმი გვაქვს, ვაჩვენებთ ჩვენს სახეს და არ ვატარებთ ჩადრს, თქვენც ასე უნდა მოიქცეთ“.
იპოზიციურმა ძალამ და კრიტიკოსებმა შინაგან საქმეთა მინისტრს ბრალი დასდეს პოპულიზმში. ზოგიერთმა ის ანტიიმიგრაციული იდეების მქონე „ალტერნატივა გერმანიისთვის“ პარტიასთან დაახლოებულ პირად მოიხსენია, რაც ლოგიკური განვითარებაა, თუკი გავითვალისწინებთ, რომ სექტემბერში გერმანიის ფედერალური არჩევნები უნდა ჩატარდეს.
მიუხედავად კრიტიკისა, ახლახან გამოქვეყნებული კვლევის შედეგები ცხადყოფს, რომ გერმანიის მოსახლეობის ნახევარზე მეტისთვის გერმანული იდენტობა მართლაც წარმოადგენს განსჯის საგანს და რომ ზემოთ ხსენებული „leitkultur-ის“ იდეის განვითარების საჭიროებას გრძნობენ. ანგელა მერკელის „ქრისტიან-დემოკრატების გაერთიანების“ პარტიის იურისტი, ჯენს შპანი აღნიშნავს: „გერმანელი მოქალაქეები გაზრდილი მიგრანტების რაოდენობის გამო, მართლაც ცდილობენ გაარკვიონ და თავიდან განსაზღრონ რა არის გერმანელისთვის განუყოფელი. ჯანმრთელი პატრიოტიზმი არის ის, რის შეთვისებასაც გერმანელების უმეტესიბა ცდილობს, რადგან მე-20 საუკუნის ისტორიიდან გამომდინარე, რთულია გერმანული პატრიოტიზმის იდეის განვითარება“.
ეს ტენდენცია სხვა ევროპულ ქვეყნებშიც შეინიშნება. მაგალითად, დანიამაც სცადა განესაზღვრა ის მახასიათებლები, რაც მას სხვა ნაციებისგან განასხვავებს და უნიკალურს ხდის. დანიის კულტურის მინისტრმა, გასულ წელს, გამოაქვეყნა „დანიის კანონები“, სადაც ნახსენებ იყო ტერმინი- “hygge”, რაც აღნიშნავს გარემოს, სადაც ადამიანები თანაცხოვრობენ კომფორტულ, მშვიდ სოციუმში.
ლიტერატურის პროფესორი – დიტერ ბოხმაიერი, რომელსაც ეკუთვნის 1000-გვერდიანი ნაშრომი „რა არის გერმანია? ერის საკუთარი თავის ძება“, ამბობს, რომ გერმანიის ბრძოლა იდენტობის ძებნასთან დიდი ხსნის წინ დაიწყო, მთავარი მიზეზი კი არის ის, რომ გერმანია, როგორც სახელმწიფო მხოლოდ 1871 წელს ჩამოყალიბდა პატარა და მრავალრიცხოვანი საგრაფოების გაერთიანებით, მანამდე კი, „გერმანელობა განისაზღვრებოდა მხოლოდ კულტურით, განსხვავებით სხვა ევროპული ქვეყნებისაგან, ამიტომაც არსებობს ამ საკითხთან დაკავშირებული პრობლემები“.
წყარო. The Washington Post
მასალა მოამზადა: ცირა შვანგირაძემ
ახალგაზრდა ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი – ,,დოქტრინა”
0
