მთელი გამოსვლის მანძილზე ჯობსი ეფექტურ პაუზებს აკეთებს მნიშვნელოვანი მომენტების წინ და საშუალებას აძლევს აუდიტორიას, გააანალიზოს მისი ნათქვამი.
მაგალითად, როცა მან ერთ-ერთი გამოსვლისას დაამთავრა მისი პირველი ამბავი სიტყვებით ,,რწმენა იმისა, რომ წერტილები შეერთდებიან, მოგანიჭებთ სიმტკიცეს, რათა მიენდოთ თქვენს გულს მაშინაც კი, როცა იგი კარგად გაკვალული გზიდან გადახვევისკენ გიბიძგებთ. და განსხვავებაც სწორედ ამაშია “ , ამას მთელი ექვსწამიანი პაუზა მოსდევს.
ამ გამოსავალში ბევრია იუმორი, თუმცა ის ხაზგასმით არ არის მიწოდებული.
მაგალითად როცა ჯობსი ამბობს „მე არც კი ვიცოდი, პანკრეასი თუ მქონდა, “ – იგი ამას ხაზგასმით არ ამბობს და პაუზასაც კი არ აკეთებს. ეს ერთგვარი დაძაბული მომენტი იყო და აუდიტორიას ალბათ წაადგებოდა დაძაბულობის მომხსნელი სიცილი.
ლაპარაკის სტილს ძალიან დიდი მნიშველობა აქვს აუდიტორიისთვის, მათი ყურადღების მიპყრობა არც ისე ძნელია, მთავარია, თუ როგორ ხარ ჩართული მათთან ლაპარაკისას, როგორც სტივ ჯობსის საუბრისას აღნიშნული რამდენიმე წვრილმანი მოქმედებს ადამიანებზე, ასევე, კიდევ ბევრი ფაქტორია გასათვალისწინებელი.
მასალა მოამზადა: ლაშა ჯინჭარაძემ
ახალგაზრდა ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი ,,დოქტრინა”
0
