კავკასიის უნივერსიტეტის პრეზიდენტი კახა შენგელია ,,უნივერსიტეტთა პრეზიდენტების საერთაშორისო ასოციაციის”(IAUP) პრეზიდენტი გახდა.
46 წლის შენგელია, რომელიც კავკასიის უნივერსიტეტის ხელმძღვანელი 36 წლის ასაკში გახდა, IAUP-ის ყველაზე ახალგაზრდა პრეზიდენტი იქნება. სხადასხვა დროს ის იყო თბილისის მერის მოადგილე და საქართველოს პარლამენტის წევრი, ასევე პარლამენტის განათლების კომიტეტის თავმჯდომარის მოადგილე.
ონლაინგამოცემა ,,Universityworldnews-თან” ინტერვიუში კახა შენგელიამ ისაუბრა იმაზე, თუ რა ამოცანები დგას მის წინაშე გლობალური, პოლიტიკური, ეკონომიკური გაურკვევლობის პერიოდში.
UWN: რა მიგაჩნიათ უნივერსიტეტის ლიდერების მთავარ გამოწვევად მომავალი სამი წლის განმავლობაში?
შენგელია: ტექნოლოგიური, პოლიტიკური და ეკონომიკური ვითარების გამო ბევრი გაურკვევლობა არსებობს.
ვიმედოვნებ, რომ ეს არ იქნება ყველაზე ცუდი სცენარი და ის მომდევნო რამდენიმე წლის განმავლობაში გაუმჯობესდება და მსოფლიო გახდება უფრო დაცული. თუმცა ამჟამად, ევროპის ნებისმიერ ქვეყანაში, ან შეერთებულ შტატებში წასვლა უსაფრთხო არაა. ბრექსტი და [აშშ-ის პრეზიდენტი დონალდ] ტრამპი გავლენას ახდენს სტუდენტებისა და ფაკულტეტების გადაადგილებაზე მსოფლიო მასშტაბით.
მეორე გამოწვევა არის ფინანსური შეზღუდვები, რომლებიც დიდ გავლენას ახდენს უნივერსიტეტებზე. IAUP-ის იაპონელმა პრეზიდენტმა [ტოკიოს JF Oberlin University-ის კანცლერის ტოიოში სატოუს პრეზიდენტობის პერიოდში] IAUP აზიაში მყარი საფუძველი მოუმზადა, განსაკუთრებით იაპონიაში, სამხრეთ კორესა და ტაილანდში – მე ამ პროცესს გავაგრძელებ და გავაძლიერებ დიალოგს ამ ტემპის აფრიკასა და ლათინურ ამერიკაში ასამაღლებლად.
აფრიკულ ქვეყნებს უფრო მეტი რესურსი სჭირდებათ, მეტი შესაძლებლობების განვითარება, მეტი ყურადღება, მეტი განვითარება, მეტი რჩევა და ა.შ.
UWN: რა არის თქვენი პრეზიდენტობის თემა?
შენგელია: ჩემი პრეზიდენტობისა და IAUP- ის ვენის კონფერენციის თემაა ინოვაცია და განათლება.
ჩვენ უნდა გამოვიყენოთ თანამედროვე ტექნოლოგიები სწავლისთვის, უნდა გავარკვიოთ, თუ რა ინდუსტრიაა მოსალოდნელი განათლებისგან და უმაღლესი განათლება ინდუსტრიას უნდა დავუკავშიროთ.
25 -40 წელიწადში ტიპური უნივერსიტეტი არ იქნება ისეთი, როგორიც ახლაა. ვერ შევძლებთ ზუსტად ის ვაკეთოთ, რასაც 25-30 წლის და თუნდაც, 5 წლის წინ ვაკეთებდით. თეორია საკმარისი არ არის – უნდა გვქონდეს თეორიისა და პრაქტიკის კომბინაცია. თანამედროვე ტექნოლოგიების საფუძველზე უნდა შევქმნათ რაღაც ახალი.
რა სურთ სტუდენტებს უნივერსიტეტებისგან? მათ სურთ ცოდნა, დიახ, მაგრამ ცოდნის შემდეგ მათ სურთ სამუშაო ადგილები. იმისთვის, რომ მათ სამუშაო ადგილები ჰქონდეთ, უნდა უზრუნველყოთ რეალური სწავლა და რეალური განათლება თქვენს უნივერსიტეტში, იმ დონემდე, რაც მრეწველობას სურს.
ვფიქრობ, რომ აქამდე მისვლას ვაგვიანებთ. უნივერსიტეტებში სამ წლიანი თუ ოთხ წლიანი სწავლის პერიოდში დროს ვკარგავთ, ვინაიდან თავს ვერ ვართმევთ სწრაფ ცვლილებებს, რომელიც განათლებასა და მსოფლიოს მაღალტექნოლოგიურ ინდუსტრიებში ხდება. თავს უფლება არ უნდა მივცეთ, რომ ეს წლები დავკარგოთ.
როდესაც სტუდენტები უნივერსიტეტს ამთავრებენ, მზად უნდა იყვნენ, ნებისმიერ ინდუსტრიაში დაიწყონ მუშაობა. მიუხედავად ამისა, ბევრ უნივერსიტეტს მსოფლიოში არ აქვს ინტერნეტი საკლასო ოთახებში და არ აქვს არაფერთან წვდომა, გარდა საკლასო ოთახში მყოფი პროფესორისა ან მასწავლებლისა.
ამდენად, განათლება მსოფლიოს თითოეულ ქვეყანაში უნდა იყოს ნომერ პირველი – მთავრობებისა და საზოგადოებისთვის.
დღეს შეგიძლიათ ლონდონში ან ოქსფორდში, ან აქ, საქართველოში ისხდეთ და ინტერნეტის, ელფოსტის ან ელექტრონული სწავლების პლატფორმის საშუალებით მსოფლიოს საუკეთესო ლექტორებზე გქონდეთ წვდომა.
UWN: თქვენ ცალსახად საქართველოში ხართ, რუსეთთან 2008 წლის ომი და შემდგომ – ოკუპაცია. რა გასწავლათ ამან ისეთი, რაც კონფლიქტის ზონებში მდებარე სხვა უნივერსიტეტის ხელმძღვანელებს დაეხმარება?
შენგელია: საქართველო ჯერ კიდევ ოკუპაციის ქვეშ იმყოფება. ჩვენი ტერიტორიის 20% ჯერ კიდევ რუსული ტანკების მიერაა ოკუპირებული. იმედია, უახლოეს მომავალში რუსები წავლენ.
უმაღლესი განათლება არის სივრცე, სადაც შეგიძლიათ გაყოფილი ქვეყანა გააერთიანოთ. როგორც IAUP-ის პრეზიდენტი, მე ვაწარმოებ რუსულ უნივერსიტეტებთან დიალოგს, მიუხედავად იმისა, რომ მე ეს სულაც არ მიხარია. მაგრამ ჩემი პირადი აზრი უნდა იყოს განსხვავებული [IAUP- ის როლიდან] და მე უნდა გავაძლიერო IAUP-ი, არა მხოლოდ საქართველოში, არამედ რუსეთსა და უკრაინაში, ცენტრალური აზიის ქვეყნებში, ახლო აღმოსავლეთში და ყველგან.
თუ ჩვენ შევძლებთ ორივე მხარის განათლებით ჩართვას, ამან შესაძლოა უმკურნალოს იმ ჭრილობებს, რომელიც ჩვენ გვაქვს და უკრაინელებს აქვთ. სხვათა შორის, ჩემს უნივერსიტეტში მშვიდობის ინსტიტუტს ვაშენებთ, რომელიც ევროპის კავშირის მიერაა დაფინანსებული.
შეგვიძლია დავანახვოთ მსოფლიოს: მიუხედავად იმისა, რომ რუსული პოლიტიკა და რუსეთის ჩვენ ქვეყანაში ყოფნა არ მოგვწონს, შეგვიძლია მოვძებნოთ საერთო ენა, ვისაუბროთ განათლებაზე, რომელიც გვაერთიანებს და არ გვყოფს.
რუსეთი საქართველოში არცთუ ისე ძალიან უყვართ, მაგრამ ის ჩვენი მეზობელია, მოგვწონს ეს თუ არა, და ჩვენ უნდა ვისწავლოთ ენა და ჩვენ უნდა ვისწავლოთ რუსეთის შესახებ, ვინაიდან ჩვენ სხვაგან ვერ გადავალთ და საჭიროა ვიცოდეთ, რას ფიქრობს რუსეთი ჩვენზე და რას აპირებს ჩვენს ტერიტორიებთან დაკავშირებით.
მუდმივად უნდა ვურთიერთობდეთ მათთან ჩვენი პრობლემების გადასაჭრელად. ეკონომიკურად და პოლიტიკურად უფრო განვითარებული უნდა ვიყოთ, უფრო დემოკრატიული საზოგადოება უნდა გავხდეთ და ეს მათთან მშვიდობის შესახებ საუბარს გაგვიიოლებს.
უნივერსიტეტების პრეზიდენტებს პატივს სცემენ. იმის თქმა, რომ უნივერსიტეტის პრეზიდენტი ხარ, ბევრს ნიშნავს თვით ქვეყნის პრესზიდენტისთვის, სამინისტროსთვის და საზოგადოებისთვის. ეს ძალიან მნიშვნელოვანი პოზიციაა.
არა მხოლოდ უმაღლეს განათლებასთან დაკავშირებით, არამედ ისეთ პრობლემებთან, რომელიც მსოფლიო ჯანდაცვას, ტერორიზმს, ან უსაფრთხოებას ეხება, ჩვენ ჩვენი სათქმელი გვაქვს, მიუხედავად იმისა, რომ პოლიტიკოსები არ ვართ. ასე რომ ჩვენ სიტყვას ცვლილების მოხდენა შეუძლია.
UW: IAUP-ის ბევრი წევრი ლტოლვილი სტუდენტებისა და მკვლევარის მიმღებია. რა გავლენას ახდენს ლტოლვილითა კრიზისი გლობალურ უნივერსიტეტებზე?
შენგელია: ლტოლვილთა კრიზისი ევროპული საზოგადოების დიდი საკითხია. ჩვენ ვთანამშრომლობთ საერთაშორისო განათლების ინსტიტუტთან, რომელსაც აქვს სპეციალური პროგრამა უნივერსიტეტის მკვლევარებისთვის.
ამ პროცესში ჩართულია ბევრი IAUP უნივერსიტეტი და ჩვენ ვზრუნავთ პროფესორებზე ისეთი ქვეყნებიდან, როგორიცაა სირია, ირანისა და ავღანეთი და ამ დახმარების გაგრძელებას მომავალშიც ვაპირებთ.
წყარო: http://www.universityworldnews.com
მასალა მოამზადა: თამარ ტაბატაძემ
ახალგაზრდა ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი – ,,დოქტრინა”
0
